Onlangs werd door de staatssecretaris een beleidsdocument gepresenteerd over de zorg.
Een Plan van Aanpak Kwaliteit Verpleeghuizen.
De pers schonk daar vanzelfsprekend aandacht aan.
Op donderdag 12 februari 2015 kon men de volgende koppen lezen:
‘Verpleeghuis moet bewoner centraal stellen’ (Dagblad Trouw)
en
‘Van Rijn wil waardigheid van ouderen beschermen’ (NRC Handelsblad).
De creatieve genialiteit spat er vanaf.
Je zult er maar op komen.
Ik had het niet kunnen verzinnen.
Tot op heden verpleegden kennelijk de verpleeghuizen de te verplegen ouderen niet echt maar waren zij met andere dingen bezig.
Dat er tekortkomingen waren en nog steeds zijn is niet alleen de dagelijkse praktijk van degenen die in dit stelsel gevangen zitten, maar is ook luid en duidelijk aan de orde gesteld door een meer officiële instantie: de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ).
Maar nu moet alles beter worden.
Ik had niet verwacht dat het tegendeel zou worden beweerd.
Volgens de pers is het plan niet heel concreet. ‘En is er geld ?’ (NRC)
‘Meer kijken naar wat de verpleeghuisbewoner en zijn naasten zelf graag willen’ (Trouw).
Ook moet de IGZ een sterkere rol krijgen.
Als ik het goed begrijp heeft die inspectie al veel opengebroken en aangewezen. Wat moet ik mij dan voorstellen bij die sterkere rol ?
De sector zelf ziet niet veel in het plan van de staatssecretaris.
Dat zijn de werkgevers, werknemers en patiënten, nogal direct betrokken ervaringsdeskundigen.
De werkvloer is overbelast, zolang ik die ken (vanaf begin 2007) en ontbeert capaciteit (zowel naar hoedanigheid als naar hoeveelheid).
Onze naargeestige ervaringen met de zogenaamde thuiszorg dateert van ca 1998.
Toen mijn vader ging sterven verwierf hij het recht op een wasbeurt op woensdagmiddag van dit type instanties.
Wij konden er om lachen.
Hij overleed tijdig.
Nadien zou moeder hulp in de huishouding krijgen, die vaak zogenaamd was ingepland maar niet kwam opdagen. Ik heb achteraf in arren moede de rekening betaald omdat ik daarmee een hoop gezeik kon afkopen.
We hebben wat gelachen om de planner, want daar moest moeder naar bellen om de hulp te krijgen toebedeeld.
In 2007 ontvluchtte moeder de WMO, zij kwam in een verzorgingshuis en had een tijdje geen last meer van ‘Den Haag’, althans zo direct merkbaar. Door mijn dagelijkse bezoekjes kreeg ik een goed beeld van hoe het er daar aan toeging. Te weinig personeel op de kernfuncties, de werkvloer dus, en vaak onvoldoende toegerust voor de taken.
Na twee gebroken heupen en inmiddels dement zijnde is zij volledig afhankelijk van verplegende zorg. Ook hier op de sleutelpunten van het werk sterk ontoereikende personele bezetting.
Dat leidt tot onaangename verschijnselen, die dan door de IGZ worden opgemerkt en gerapporteerd.
Gaat het beter worden ?
Sleetse doelstellingen (bewoner centraal, waardigheid), versterken toezicht (protocollen ?), administratieve rompslomp, kwaliteit van het leven ?
Een kretologie die weinig verheffends biedt.
Neem een voorbeeld.
Het is een uitdagende opdracht samen met een demente bejaarde een zorgleefplan (ZLP) op te stellen. Helpt dat als er alleen al te weinig tijd is om een verschoning te geven ?
Gelukkig hoef je niet elke dag zo’n ZLP te maken, maar het blijft toch een protocollaire illusie dat dit nou zo veel bijdraagt.
Net als de administratieve rompslomp houdt dit de goedwillende mensen van het noodzakelijke en dankbare werk af dat hun beroep met zich meebrengt.
Mensen doen hun werk goed als zij hun vak goed geleerd hebben en daarin autonoom, zelf aan de gang mogen gaan. Daar zijn geen managers voor nodig, integendeel.
Maak maar kwaliteitskringen, waarin een team verantwoordelijk is voor de resultaten.
Dan heb je ook een goede inbedding voor de verschillen in kundigheid, handigheid, instelling etc. die nu eenmaal des mensen is.
Ik vrees dat zij daar in Den Haag dit nooit zullen begrijpen, daar zitten meer vliegenvangers en ijdeltuiten denk ik.
En dan nog deze !
Dus: opdat er straks na de verkiezingsnederlaag een parelkettingmevrouw een vet baantje krijgt in de verzekeringsbranche wordt mijn (kwaliteit van) leven afhankelijk van de bonus van de verzekeringsdirectie …….?!
Wim